Het OLG München (20 U 3236/22 e) had de mogelijkheid om commentaar te geven op de verplichtingen van een leverancier van standaardsoftware bij de beëindiging zonder opzegging van een software- en licentieabonnement.
Het OLG benadrukt daarbij dat een tijdelijke overdracht van standaardsoftware tegen betaling moet worden beoordeeld als een huurovereenkomst en verwijst in dit verband naar de jurisprudentie van het BGH. In deze zaak ging het om software voor het beheer van verhuur in de horeca, die opvallende gebreken vertoonde die ook een opzegging rechtvaardigden:
Vanwege de langetermijnverhuur die bij verweerder op de voorgrond staat, is het een groot gebrek van de aangeboden software dat er in de geleverde versie geen vast tarief voor maandverhuur (ongeacht de lengte van de specifieke maand) kan worden ingesteld. Verweerster had kort na de installatie van de software en de opening van het hotel…. al over dit punt geklaagd. … Of … een overeenkomstige aanpassing van de software mogelijk zou zijn, kan in het midden worden gelaten, nu een dergelijke aanpassing niet heeft plaatsgevonden naar aanleiding van de klacht van beklaagde …
Volgens het deskundigenadvies zijn andere belangrijke tekortkomingen dat er geen fiscaal erkende factuur (met btw) kan worden aangemaakt voordat een gast incheckt, dat een kalenderoverzicht van de boekingen alleen op weekbasis mogelijk is, zodat bij boekingen die doorgaans maanden duren, veel schermpagina’s achter elkaar moeten worden opgeroepen, en dat het verplicht is om een dagelijkse afsluiting uit te voeren, zelfs als er geen dagelijkse boekingen waren.
Vanuit het oogpunt van de rechtbank kon in het midden worden gelaten of de hotelexploitant, als klant, vóór het sluiten van de overeenkomst had aangegeven dat hij een pension wilde exploiteren waarbij van de software werd verwacht dat deze maandelijks een vaste prijs, fiscaal correcte voorschotfacturen en maandelijkse kalenderoverzichten zou verstrekken. Hier wilde de softwareleverancier zich verdedigen door te zeggen dat hij niet op de hoogte was van deze vereisten voor het gebruik van de software.
Maar: indien dergelijke informatie over de verwachtingen niet zou zijn verstrekt, zou dit, zoals het OLG stelt, aan de softwareproducent zijn toe te rekenen. Want als deskundige had zij, gezien de door haarzelf erkende onervarenheid van de hotelexploitant met een reserveringsprogramma, moeten toelichten wat de aard is van het bedrijf van verweerster en welke eisen zij stelt aan een daarvoor te gebruiken reserveringssoftware. Dit is niet nieuw in dit opzicht, het OLG München haalt hier het OLG Keulen aan met een beslissing uit de jaren 1990.
Conclusie: Zelfs in tijden van agile softwareontwikkeling en nieuwe modellen voor softwaredistributie moeten ontwikkelaars of distributeurs van softwareproducten in gedachten houden dat er aanzienlijke verplichtingen kunnen bestaan om advies en verduidelijking te geven. Als hier niet zorgvuldig te werk wordt gegaan – en dit geldt ook voor de documentatie van het advies – kan dit uiteindelijk duur uitvallen.
Ons kantoor is gespecialiseerd in strafrechtelijke verdediging, witteboordenstrafrecht en IT-recht. Let op ons werk in kunstrecht, digitaal bewijs en softwarerecht.
Let op: Voor bedrijven zijn wij landelijk actief, voor consumenten uitsluitend in NRW voor strafverdediging + OWI's!
- Cannabiswet (CanG) – Legalisering van cannabis in Duitsland - maart 28, 2024
- Leeftijdsdiscriminatie in vacatures door te zoeken naar “digital native” - maart 23, 2024
- Gebruik van persoonsgegevens in een arbeidsrechtelijke context - maart 23, 2024