Het Federale Arbeidsgerecht (9 AZR 187/22 en 9 AZR 260/21) heeft zich opnieuw gebogen over een overeenkomst tussen werknemer en werkgever over opleidingskosten. Het probleem ligt regelmatig in het feit dat een werkgever de bijscholing van een werknemer financiert, maar dat de werknemer vervolgens ontslag neemt en de op kosten van de werkgever verworven kwalificatie gebruikt voor een andere baan.
Tegen deze achtergrond zijn er terugbetalingsclausules ontstaan in geval van beëindiging, maar deze worden regelmatig juridisch getoetst. En ook hier kunnen rechtbanken de inhoud toetsen – zodat het geschreven woord alleen niet doorslaggevend is. In het onderhavige geval had de werkgever geen vordering op de werknemer tot terugbetaling van de opleidingskosten op grond van de betreffende bepaling in de opleidingsovereenkomst. De reden hiervoor was dat de bepaling geen toetsing van de inhoud kon doorstaan en daarom ongeldig was.