In een steeds meer genetwerkte wereld wordt cyberspionage een steeds grotere bedreiging. Een onlangs gepubliceerd document van de Duitse federale dienst voor de bescherming van de grondwet (BfV) werpt licht op de structuren en procedures van de APT-eenheden van het Chinese bedrijf i-Soon. Dit document, deel 1 van de 4-delige serie “CYBER INSIGHT”, biedt de eerste waardevolle inzichten in de methoden en strategieën achter de industrialisering van cyberspionage. Er zijn nu vier delen met diepgaande inzichten.
Meer dan alleen een kwestie van geld: Wie in het buitenland hoort over een “Pflichtverteidiger” in Duitsland – een door de rechtbank toegewezen advocaat – denkt al snel aan een systeem vergelijkbaar met de publieke verdediging in landen als de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk. Maar dat is een misvatting. In Duitsland draait het bij verplichte verdediging niet om de financiële situatie van de verdachte, maar om de ernst en complexiteit van de strafzaak.
Het begrip Pflichtverteidiger betekent letterlijk “verplichte verdediger”, maar verwijst niet naar een algemene rechtsbijstandregeling voor strafzaken. Het gaat om specifieke situaties waarin de wet vereist dat een verdachte een advocaat krijgt toegewezen – ongeacht of hij of zij dat zelf wil of zich er een kan veroorloven.
De toenemende militarisering van de cyberspace en de opkomst van desinformatiecampagnes veranderen het landschap van nationale veiligheid, recht en publieke discussie ingrijpend. Terwijl termen als “cyberoorlog” de krantenkoppen domineren, blijven de juridische implicaties vaak onduidelijk. Tegelijkertijd roepen staatsreacties op cyberdreigingen—met name het controversiële concept van “hackbacks”—complexe vragen op, op het snijvlak van internationaal recht, binnenlandse grondwettelijke grenzen en cybersecuritystrategieën.
Dit artikel duikt diep in het ingewikkelde terrein van cyberconflicten, desinformatie en digitale tegenmaatregelen, en betoogt dat een genuanceerd juridisch en strategisch kader dringend nodig is.
De nieuwste onthulling “Dubai Unlocked” geeft inzicht in de onderbuik van de luxueuze vastgoedmarkt in Dubai. Dit uitgebreide onderzoek onthult hoe individuen uit de internationale elite, waaronder criminelen, politici en gesanctioneerde personen, investeren in de vastgoedsector van de woestijnmetropool. Met behulp van uitgelekte gegevens kon het Organised Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP), in samenwerking met 74 mediapartners wereldwijd, een gedetailleerde analyse maken van de eigendomsstructuur in Dubai en twijfelachtige transacties aan het licht brengen.
De Verenigde Arabische Emiraten – en met name Dubai – gelden voor velen als een luxueus toevluchtsoord: zon, belastingvrijdom, anonimiteit. Een plek die ver van de arm van justitie lijkt te liggen. Maar dat beeld is de laatste jaren duidelijk veranderd. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat het aantal uitleveringen van Duitse staatsburgers vanuit Dubai naar Duitsland toeneemt – en omgekeerd lijken ook Duitse autoriteiten steeds vaker bereid om uitleveringsverzoeken uit de Emiraten serieus te behandelen. Reden genoeg om de juridische en praktische bijzonderheden van deze constellatie onder de loep te nemen.
Categorieën
Uitlevering in het duitse strafrecht
Uitlevering naar en vanuit Duitsland: Uitlevering in het strafrecht is een uiterst complex en vaak onderschat rechtsgebied, dat zich bevindt op het snijvlak van internationaal recht, grondwettelijke bescherming en strafprocesrechtelijke praktijk. Duitsland staat hierbij zowel als verzoekende als als aangezochte staat regelmatig voor juridische en politieke uitdagingen. Dit artikel biedt een uitgebreid overzicht van de belangrijkste juridische problemen die zich voordoen bij uitleveringen naar en vanuit Duitsland.
Wie als buitenlandse jurist de Duitse term “Beweisverwertungsverbot” hoort, denkt misschien aan een strikt verbod op onrechtmatig verkregen bewijs, vergelijkbaar met het Amerikaanse systeem. Maar in Duitsland ligt dat anders. Ja, het bewijsuitsluitingsverbod bestaat — maar het geldt niet automatisch, en het verschilt sterk per rechtsgebied. De toepassing is genuanceerd, contextafhankelijk en vereist een belangenafweging.
In dit artikel leggen we uit hoe het Duitse recht omgaat met onrechtmatig verkregen bewijs, en bekijken we de verschillen tussen het strafrecht, arbeidsrecht en civiel recht. Aan de hand van praktijkvoorbeelden zie je dat bewijsuitsluiting eerder uitzondering dan regel is — vooral in strafzaken.
Duitsland is streng als het gaat om de invoer van verdovende middelen. Zowel het eigenhandig over de grens brengen van drugs als de hulp daarbij kunnen tot forse gevangenisstraffen leiden. Buitenlandse betrokkenen – van koeriers tot organisatoren – komen regelmatig met het Duitse strafrecht in aanraking. De rechtspraak van het Bundesgerichtshof (BGH), het hoogste Duitse strafgerecht, laat zien hoe genuanceerd, maar ook streng de beoordeling van dergelijke delicten is.
De laatste jaren worden Duitse rechtbanken in toenemende mate geconfronteerd met de juridische complexiteit van informele geldtransfersystemen, met name het wijdverspreide Hawala-model. Hawala, oorspronkelijk gebaseerd op vertrouwen en diep verankerd in de financiële tradities van Zuid-Azië en het Midden-Oosten, vormt een alternatief systeem naast de reguliere banken. Het maakt grensoverschrijdende geldtransfers mogelijk zonder fysieke verplaatsing van geld.
Hoewel het systeem vaak voor legitieme doeleinden zoals familieondersteuning wordt gebruikt, zorgen het gebrek aan transparantie en regulering, evenals het risico op misbruik voor criminele doeleinden, voor toenemende juridische aandacht. Centraal in de rechtspraktijk staat niet alleen de strafbaarheid van degenen die Hawala-systemen beheren, maar ook de vraag onder welke voorwaarden en op welke wijze de staat vermogensbestanddelen kan ontnemen (Einziehung).
Open source software (OSS) vormt al lange tijd de ruggengraat van moderne softwareontwikkeling en digitale infrastructuur. Bedrijven, start-ups en overheden bouwen als vanzelfsprekend op frameworks, bibliotheken en systeemcomponenten waarvan de broncode publiek toegankelijk is. Deze technische vrijheid gaat echter gepaard met een juridische verantwoordelijkheid die vaak wordt onderschat. Iedereen die open source gebruikt – voor interne ontwikkeling of in commerciële producten – betreedt een complex gebied van auteursrecht, licentierecht en contractontwerp.
Hieronder geef ik een overzicht van de belangrijkste juridische aspecten van open source software in Duitsland – met als doel om besluitvormers en ontwikkelaars houvast te bieden en typische risico’s te vermijden. Ik schrijf zelf al tientallen jaren over dit onderwerp.