Het Duitse merkenrecht uitgelegd: fundamenten, modernisering en praktische inzichten – in de hedendaagse, geglobaliseerde en digitaal gedreven economie zijn merken meer dan slechts herkomstaanduidingen. Ze zijn strategische communicatiemiddelen, dragers van reputatie en essentiële juridische instrumenten om producten en diensten in een concurrerende markt te onderscheiden. Voor buitenlandse bedrijven en juristen die het Duitse merkenrecht willen begrijpen, biedt een nadere blik een geharmoniseerd maar genuanceerd systeem, gevormd door Europese integratie, nationale doctrine en actuele digitale uitdagingen.
witwasbestrijding in Duitsland
De bijzondere uitdagingen van witwasbestrijding in Duitsland: Duitsland, met zijn hoogontwikkelde economie en sleutelpositie in het wereldwijde financiële systeem, is bijzonder kwetsbaar voor het binnendringen van crimineel vermogen. Ondanks ingrijpende juridische hervormingen in de afgelopen jaren, blijft de bestrijding van witwassen in Duitsland gekenmerkt door aanzienlijke juridische complexiteit, ruime strafbaarstelling en blijvende spanningen tussen nationale handhavingsbehoeften en grensoverschrijdende rechtsbeginselen.
FG Neurenberg bevestigt belastbaarheid ondanks virtuele aard: Met uitspraak van 22 januari 2025 (zaaknr. 3 K 760/22) heeft het Finanzgericht (FG) Neurenberg een baanbrekende beslissing genomen over de fiscale behandeling van winsten uit handel in cryptovaluta. Het hof bevestigde niet alleen de algemene belastbaarheid van dergelijke privéverkooptransacties op grond van § 23 lid 1 zin 1 nr. 2 van de Duitse Inkomstenbelastingwet (EStG), maar ging ook uitgebreid in op een reeks tegenargumenten van de belastingplichtige—zoals de vermeende afwezigheid van economische waarde, de louter virtuele aard van de transacties, en beweerde handhavingsproblemen bij de belastingdienst.
In een steeds meer gedigitaliseerde wereld spelen digitale bewijsmiddelen een centrale rol in juridische procedures, vooral in Duitsland. Of het nu gaat om chatlogs, gegevens van smartphones of forensische kopieën van harde schijven – rechtbanken moeten niet alleen de waarheid in digitale sporen vaststellen, maar ook nagaan of ze op rechtmatige wijze zijn verkregen. Dit artikel biedt een gestructureerd overzicht van hoe digitale bewijsmiddelen in Duitsland worden behandeld, met aandacht voor de belangrijkste juridische uitdagingen en principes.
De afgelopen jaren zijn Duitse strafrechters geconfronteerd met een stroom van bewijsmateriaal afkomstig van versleutelde communicatieplatforms – de zogenoemde “Kryptomessengers” – zoals EncroChat, SkyECC en, recenter, Anom. Deze diensten, gepresenteerd als veilige communicatiemiddelen, fungeerden in werkelijkheid vaak als logistieke ruggengraat van de georganiseerde misdaad. Wat ooit als onkraakbaar gold, bleek in meerdere internationale politieoperaties toch kwetsbaar. De daaropvolgende strafzaken in Duitsland brengen een juridisch spanningsveld aan het licht: hoe verhoudt het gebruik van zulke gegevens zich tot het Duitse constitutionele recht?
Een nieuw tijdperk in de bestrijding van cybercriminaliteit: Aan het begin van het internettijdperk liep het internationale strafrecht ver achter op de realiteit van grensoverschrijdende cybercriminaliteit. De goedkeuring van het Verdrag van Boedapest inzake cybercriminaliteit in 2001 was een mijlpaal: voor het eerst verbonden staten zich aan een gemeenschappelijk kader voor de strafbaarstelling van cyberdelicten, met harmonisatie van opsporingsbevoegdheden en grensoverschrijdende samenwerking.
Maar dit Europese model – diepgeworteld in liberale waarden – is inmiddels uitgegroeid tot een geopolitieke breuklijn. In 2024 werd, na jaren van diplomatiek getouwtrek, door de Verenigde Naties een nieuw wereldwijd cybercrimeverdrag aangenomen. Dat verdrag pretendeert inclusiever en moderner te zijn, maar roept juist grote zorgen op over surveillance, mensenrechten en de opkomst van autoritaire cybersoevereiniteit.
De terugkeer van spionage als bedrijfsrisico: Economische spionage is terug van weggeweest – niet als een overblijfsel uit de Koude Oorlog, maar als een dominante, digitaal versterkte kracht in de hedendaagse wereldeconomie. Waar vroeger dossiers heimelijk werden gekopieerd, worden nu hele netwerken, cloudomgevingen en supply chains doelwit van digitale infiltratie. Alleen al in Duitsland meldt meer dan 80% van de bedrijven incidenten van datadiefstal, sabotage of bedrijfsspionage – een ontwikkeling die niet langer kan worden afgedaan als incident, maar veeleer een structurele verschuiving in het concurrentielandschap markeert.
Noord-Korea is een van de belangrijkste veroorzakers van de groeiende dreiging voor cyberveiligheid. Ten minste sinds de aanval op Sony Pictures in 2014 wordt het land erkend als een belangrijke cyberspeler op het internationale toneel. Sindsdien heeft Pyongyang zijn hackvaardigheden gebruikt om internationale sancties te omzeilen en geld te stelen.
Pyongyang kon het buitgemaakte geld gebruiken om de ontwikkeling van zijn kern- en raketprogramma te financieren. Noord-Korea gebruikt ook cyberoperaties voor (digitale) spionage. De doelen zijn uiteenlopend: ze richten zich op universiteiten, mensenrechtenorganisaties en mediabedrijven, creëren onvrede of wantrouwen door verkiezingsfraude en vallen kritieke nationale infrastructuren aan. Het toenemende belang van Noord-Korea op het gebied van cybercriminaliteit en cyberbeveiliging is ook de reden waarom we hier een aparte blogpost over het onderwerp bijhouden.
Zo schetst een onderzoek van de Insikt Group van Recorded Future een alarmerend beeld van de Noord-Koreaanse cybercriminaliteit. Deze activiteiten, die sinds 2017 zijn toegenomen, zijn gericht op de cryptocurrency-industrie en hebben Noord-Korea in staat gesteld om naar schatting 3 miljard dollar aan cryptocurrencies te stelen.
In de afgelopen jaren heeft Iran zijn cybercapaciteiten aanzienlijk uitgebreid en gebruikt het deze agressief tegen westerse staten. Deze maatregelen omvatten een verscheidenheid aan aanvallen, variërend van gegevensdiefstal tot vernietigende cyberaanvallen. De cyberstrategie van Iran weerspiegelt de algehele asymmetrische oorlogsvoering van het land en laat zien hoe Teheran zijn beperkte middelen gebruikt om een aanzienlijke impact te hebben.
Naarmate de digitalisering voortschrijdt, is het landschap van de internationale veiligheid aanzienlijk veranderd. Vooral de activiteiten van door de staat gesteunde hackersgroepen krijgen steeds meer wereldwijde aandacht. Een van deze groepen, die de laatste jaren bijzonder prominent is geworden, opereert vanuit China.
Deze hackers, vaak direct of indirect verbonden met de Chinese overheid, staan bekend om hun pogingen om technologische en economische voordelen te behalen door middel van cyberaanvallen. In deze blogpost bespreek ik het onderwerp in een ongedwongen stijl.