Categorie: Strafwetgeving

Geld bij binnenkomst in Duitsland: Er geldt een aangifteplicht voor contant geld (en gelijkwaardige betaalmiddelen) bij het overschrijden van de Duitse grens. Als u Duitsland buiten de EU binnenkomt of verlaat met contant geld voor een totaalbedrag van 10.000 euro of meer, moet u dit bedrag overeenkomstig artikel 3 van VERORDENING (EG) Nr. 1889/2005 ongevraagd schriftelijk aangeven bij het bevoegde Duitse douanekantoor bij binnenkomst of vertrek:

Iedere natuurlijke persoon die de Gemeenschap binnenkomt of verlaat en liquide middelen ten bedrage van 10 000 EUR of meer vervoert, doet overeenkomstig deze verordening aangifte van dat bedrag bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waarlangs hij de Gemeenschap binnenkomt of verlaat. Aan de aangifteplicht is niet voldaan indien de verstrekte informatie onjuist of onvolledig is.

Artikel 3 der VERORDNUNG (EG) Nr. 1889/2005

In het geval van contant geld is een schriftelijke kennisgeving vereist bij binnenkomst in Duitsland; in het geval van gelijkwaardige betaalmiddelen met een totale waarde van 10.000 euro of meer moeten deze mondeling worden gemeld bij ondervraging tijdens douanecontroles. Overtredingen worden bestraft met een boete, die aanzienlijk kan zijn. Maar ook aan de binnengrens, dus als je binnen de EU reist, kan bij navraag een aangifteplicht ontstaan!

Advocaat voor Duits aanhoudingsbevel – Aanhoudingsbevel in Duitsland, wat te doen? Wat kan een strafrechtadvocaat of advocaat in Duitsland doen in het geval van een aanhoudingsbevel? Het kan zijn dat je plotseling te horen hebt gekregen dat er een aanhoudingsbevel tegen je loopt in Duitsland, dan is de voor de hand liggende vraag hoe je daarmee om moet gaan. Wij helpen je als je te maken hebt met een Duits aanhoudingsbevel en adviseren je ook om onmiddellijk advies in te winnen en in ieder geval geen domme dingen te doen.

Het schenden van sancties (“embargo schending”) wordt bestraft met aanzienlijke sancties – en is, zeker de laatste maanden, zeker niet zo’n exotische schending dat het niet op het radarscherm zou moeten staan. Ons advocatenkantoor is de afgelopen maanden vooral geconfronteerd met adviesaanvragen op het gebied van software en technologiegoederen, waarbij de vraag naar importeren of exporteren via nogal lastige omwegen opduikt.

Op de vlucht, wat te doen? Internationaal aanhoudingsbevel, Europees aanhoudingsbevel, uitlevering, Interpol, Red Notice – dit zijn de trefwoorden die door je hoofd spoken wanneer je vastzit in het buitenland en een Duitse openbare aanklager naar je op zoek is. Tenminste formeel ben je op dat moment “op de vlucht”, hoewel we weten dat deze situatie ook kan ontstaan zonder dat je er bewust mee bezig bent. Je brengt dan vele nachten door met zoeken op internet en leeft lange tijd in onzekerheid; soms onder de slechtste omstandigheden – want de landen die niet uitleveren hebben zelden prettige leefomstandigheden.

We weten waar we het over hebben, onze cliënten komen onder andere uit Libanon, Turkije, Noord-Afrika of Syrië – en ons werk op het gebied van cybercriminaliteit, BtMG en Encrochat is nauw verbonden met uitleveringszaken.

Fraude: In Duitsland is fraude niet een van de ernstigste overtredingen in het Duitse strafrecht en ook niet een van de mildste, maar ligt het binnen het normale bereik met de bijbehorende verwachte straf. Afhankelijk van de vorm waarin het wordt gepleegd, gaat het zeker gepaard met ernstige gevolgen, die ook snel kunnen oplopen.

Vooral in onze grensregio Aken is er een bijzonder aspect waar strafrechtadvocaten mee te maken krijgen: De strafrechtelijke aansprakelijkheid van de handelingen van buitenlanders uit de EU – en hoe met hen om te gaan in lopende strafrechtelijke procedures. Zonder diepgaande kennis van het zogenaamde EU-strafrecht en de bijzonderheden van grensoverschrijdend handelen kunnen hier gemakkelijk adviesfouten optreden. Omdat ik nu steeds meer cliënten heb die in Nederland wonen, wil ik hier graag iets over zeggen.

Artikel 4 van het Handvest van de grondrechten van de EU legt een rechter die een uitleveringsverzoek behandelt de verplichting op om ambtshalve in twee stappen te onderzoeken of er een concreet risico bestaat dat de over te dragen persoon na de overdracht zal worden blootgesteld aan het risico van een onmenselijke of vernederende behandeling (zie BVerfG, beschikking van 27.01.2022 – 2 BvR 1214/21; BVerfG, beschikking van 14.01.2021 – 2 BvR 1285/20).

Sinds de inwerkingtreding van de wet betreffende het Europees aanhoudingsbevel (EuHbG) van 20 juli 2006 (Bundesgesetzblatt I blz. 1721) op 2 augustus 2006 wordt de uitlevering aan een lidstaat van de Europese Unie geregeld door de artikelen 1, lid 4, 78 IRG en 80 e.v. IRG. IRG, waarmee Kaderbesluit 2002/584/JBZ van de Raad van 13 juni 2002 betreffende het Europees aanhoudingsbevel en de procedures van overlevering tussen de lidstaten (PB nr. L 190 van 18 juli 2002, blz. I – RbEuHb) werd uitgevoerd.